دانلود پاورپوینت بررسی مرمت امامزاده یحیی در تهران
۱-۱موقعیت جغرافیایی استان تهران
۱-۱-۱مطالعات جغرافیایی استان
۳ معرفی بنای مورد مطالعه
۱-۲شرایط اقلیمی تهران
۱-۲-۱ زمین شناسی ورامین
توپوگرافی
۱-۲-۲-۱شرایط آب و هوایی استان تهران
۱-۲-۲-۲شرایط آب و هوایی ورامین
منابع آب
۱منابع آب استان تهران
۱-۲-۴جنس خاک و پوشش گیاهی
جمعیت
۲-مطالعات تاریخی
بقعه امامزاده یحیی در جنوب‌‌شرقی ورامین در محله کهنه گل در قبرستانی واقع شده و فاصله آن به خط مستقیم تا مسجد‌جامع بسیار کم است تاریخ بنای آن محرم سال 707 هجری قمری است و بانی آن را ابومحمد ابی‌زید ذکر کرده‌اند راه وصول به امامزاده کوره راه باریکی است که از میان مزارع گندم و صیفیجات می‌گذرد. سبک معماری بنا شباهت زیادی به مسجد‌جامع و برج علاء‌الدین دارد..
۲-۱-۱-۱تاریخچه تهران در دورۀ صفویه
۲-۱-۱-۲تهران دورۀ افشاریه
۲-۱-۱-۳تهران دورۀ قاجاریه
موقعیت تاریخی شهرستان
موقعیت تاریخی محله
بنای مورد مطالعه
تاریخچه بنا
بنای امام زاده یحیی در منطقه ی کهنه گل واقع شده و فاصله آن به خط مستقیم تا مسجد جامع بسیار کم (حدود یک کیلومتر) است (تصاویر 1 و 2). در گذشته راه وصول به بقعه راه باریکی بود که از میان مزارع گندم صیفیجات میگذشت ،
( اما امروزه به علت توسعه شهر ورامین بنای امامزاده در داخل محدوده شهری قرار گرفته استتزیینات گچبری و کاشیکاری های خود، اهمیتی جهانی دارد. در این بقعه، آرایه های گچبری وسعت زیادی از تزیینات را به خود اختصاص داده است به گونه ای که در بخش های مختلف بنا از جمله: گوشه سازی ها (سه کنج)، دیوار سمت قبله، سقف و کتیبه ثلث تاریخدار درون بقعه، می توان نمونه های منحصر به فردی از این تزیینات را مشاهده کرد. .
یحیی بن علی ابن عبدالرحمن بن قاسم بن حسن بن » : ابوالفرج اصفهانی راجع به سلسله النسب امامزاده یحیی مینویسد زید (بن ابی محمد الحسن)، مادرش دختر عبدالله بن ابراهیم بن محمد بن عبدالله بن محمد بن علی بن عبدالله بن جعفر بن ( الاصفهانی، 635 :1380 )« ابی طالب است؛ و او را یاران عبدالله بن عزیز حاکم شهر = ری، در یکی از قراء ری به قتل رسانیدند
از طالبیانی که وارد به ورامین شدند یکی فرزند قاسم بن الحسن » : ابواسماعیل ابراهیم بن ناصر بن
طباطبائی نیز مینویسد بن زید بن الحسن بوده است. نام او یحیی بن علی ابن عبدالرحمن بن قاسم بن حسن بن زید بن امام حسن میباشد.
دروه ساخت بنا
ویژگی های دوره تاریخی
این بنا احتمالا مدفن یحیی بن علی بن عبدالرحمن بن قاسم بن حسن بن زید بن امام حسن مجتبی(ع) است که عاملان عبدالله بن عزیز، حاکم شهر ری، او را به شهادت رساندند.
بانی این بنا، ابو محمد حسن بن مرتضی بن حسن بن محمد بن ابی زید بوده است. در کتیبه محراب زیبای کاشی کاری بقعه، استاد سازنده آن علی بن محمد، از خانواده طاهری کاشان، معرفی شده است.
این بنا، برجی هشت گوش و مسجدی با طاقهایی در دو سوی یک صحن باریک و یک سردر در جوار امام زاده دارد. زیبایی و درخشندگی کاشی های ازاره و محراب بنا غیر قابل وصف است، البته بخشی از این کاشی ها برداشته شده و به فروش رفته اند.
با توجه به محراب کاشی مورخ احتمالا 663 و تعداد زیادی از کاشی های ستاره ای شکل این بنا، که متعلق به سالهای 660 تا 663 است و در موزه های معروف دنیا نگهداری می شود، بنای امام زاده را از آثار قرن هفتم هجری قمری دانسته اند.
این بنا چندی پس از احداث به کاشی مزین شده و تقریبا نیم قرن بعد از آن، تزیینات بنا با گچ بری دیوارها و کاشی کاری مرقد تکمیل شده است. بنای اولیه امام زاده، گنبدخانه ای مربع شکل بوده که در دوره های بعد، با فضاهای کوتاه تر احاطه شده است.
