مطالعات اولیه پروژه

دانلود فایل پاورپوینت و اصول طراحی بیمارستان

تاریخچه طراحی بیمارستان

بیش از ۴۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح ادیان و آیین ها با شفای بیماران نمود قطعی پروردگارشان تلقی می شدند. معبد ساتورنوس، و بعدها معبد اسکلپیوس در آسیای صغیر، به عنوان مراکز درمانی شناخته می شدند.در سال ۴۳۱ قبل از میلاد، بیمارستان های برهمایی در شریلانکا ایجاد شدند، پادشاه آشوکا ۲۳۰ قبل از میلاد بیمارستان های زنجیره ای را در هندوستان بنا نهاد. حدود ۱۰۰ سال قبل از میلاد رومیان بیمارستان هایی را برای درمان بیماران و سربازان مجروحشان ایجاد کردند.
به هر حال می توان گفت بیمارستان به مفهوم امروزی آن، به تاریخ ۳۳۱ پس از میلاد مسیح باز می گردد.
در حدود سال ۳۷۰ پس از میلاد، قدیس باسیلیوس اهل قیصریه موسسه مذهبی در کاپادوکیه تاسیس کرد که شامل یک بیمارستان، یک بخش قرنطینه برای بیماران جزامی و ساختمانی برای فقرا، سالمندان و بیماران بود.
بیمارستان های فرانسه که به هتل دیو(اقامتگاه های خداوند) معروف بودند در سال ۵۴۲ در لیون و در سال ۶۶۰ در پاریس احداث شدند.
طی قرون وسطی ادیان به اعمال نفوذ خود در احداث بیمارستان ها ادامه دادند.رشد بیمارستان ها در خلال جنگ های صلیبی که از اواخر قرن یازدهم آغاز شد، شدت یافت.در قرون وسطا به ویژه در قرن دوازدهم تعداد بیمارستان ها به سرعت در اروپا افزایش یافت.همچنین در قرون وسطا حمایت از موسسات بیمارستان مانند از سوی مقامات غیر مذهبی نیز آغاز شد.
ساخت اولین بیمارستان داوطلبانه در انگلیس در سال ۱۷۱۸ توسط هوگنوهای فرانسوی آغاز شد و با احداث بیمارستان هایی در لندن ادامه یافت.

تاریخچه پزشکی در ایران

آغاز تاریخچه پزشکی در ایران از دوره ای است که آریایی ها در زادگاه اولیه خود به نام آریاویژ در حوالی خوارزم و پامیر جایی که ده ماه از سال سرد وتنها دوماه گرم بوده است زندگی می کردند و این شاید هفت هزار سال قبل از میلاد مسیح باشد . درباره این که اساساً علم طب چگونه آغاز شد اقوال گوناگونی بیان شده است . بعضی می گویند در اعصار اولیه هرفردی که بیمار می شده اورا در کنار مسیر رفت وآمد مردم قرار می داده اند . آنگاه هر کسی که درمانی برای آن شخص یافته بوده ارائه می داده است .از میان این درمانها آن موردی که به معالجه بیمار ختم می شده را انتخاب می کرده اند وبر روی سنگ حک کرده ودر هیاکل خویش می آویختند . نخستین پزشک آریایی به نام تریتا ( اترت ) نامیده شده که به منزله اسکلپیوس یونانیان وآسکولاپیوس رومیان است .نام تریتا نه تنها در پزشکی ایران به جامانده است بلکه در هندوستان نیز نخستین پزشک آریایی شناخته شده واز این معلوم می شود تریتا هنگامی زیسته است که آریاییان هند وایران از هم جدانبوده اند وپزشکی دوقوم همجوار با یکدیگر وابسته بوده است . پس از تریتا در سرزمین آریاویژ – زادگاه اولیه ی آریاییها – در حوالی خوارزم وپامیر درمکانی به نام ورایماکرت یک آریایی به نام یما ( جمشید ) موفق شد گروه مبتلایان به بیماریهای پوستی واستخوانی و دندانی و بسیاری از بیماران دیگر را از افراد سالم متمایز سازد. بهرحال در تاریخ ظاهرا اولین کسی که طب را بصورت منظم ومدون ارائه کرد وآنرا از سحر وجادو جدا ساخت بقراط بود که اورا پدر علم طب نامیده اند ( ۴۶۰-۳۵۵ قبل از میلاد مسیح ) . پس از بقراط ، جالینوس ( سال ۱۹۹- ۱۲۹ میلادی ) مدرسه جدیدی برای تشریح بنا کرد وآثارش مدت هزار سال مبنای عقاید طبیعی دانان قرار گرفت .

بیمارستان های قبل از اسلام

نخستین بیمارستان در جهان شرق بیمارستان جندی شاپور بود که هسته ی اصلی دانشگاه و دانشکده ی پزشکی جندی شاپور را تشکیل می داد.با تأسیس مدرسه جندی شاپور وترجمه آثار مهم نویسندگان یونانی ، به کمک دانشمندان ایرانی طب به فراموشی نهاده شده یونان دوباره مسیر کمال خود را بازیافت . پس از تصرف جندی شاپور توسط مسلمانان این شهر کماکان از گزند وآسیب در امان ماند وهمچنان در سراسر ممالک اسلام بعنوان بزرگترین مرکز تعلیم پزشکی باقی بود .
جندی شاپور بیمارستانی مجهز برای تعلیمات پزشکی و درمان بیماران داشت و از همین بیمارستان بود که اطبای طراز اول آن در دوران خلفای عباسی به بغداد آمدند و دانشکده پزشکی بغداد را پایه گذاری کردند.در دوران ساسانیان علاوه بر بیمارستان جندی شاپور، بیمارستان های کهنی از قبیل بیمارستان ری و بیمارستان زرنگ سیستان، در دوران قبل از اسلام نیز وجود داشته اند

بررسی روش‌های و شناخت الگوهای طراحی

جهت پاسخگویی به عملکردهای برخی از بخش‌های بیمارستان‌ها، روش‌های متفاوتی به کار گرفته می‌شود که برحسب مورد و شرایط کلی بیمارستان ،‌ هر یک از شیوه‌ها دارای نکاتی مثبت یا منفی می‌باشد. در این بند سعی شده روش‌های مختلف طراحی اصلی ترین بخش‌های بیمارستان‌ها بررسی شده و در هر مورد مناسب ترین آن انتخاب گردد. همچنین در بخش‌هایی که طراحی آنها دارای روش‌های متفاوت و متنوع نیست، نیز الگوی طراحی معمول در مورد آنها بررسی و معرفی شود.
بخش‌های بستری
در طراحی بخش‌های بستری دو روش اصلی به کار گرفته می‌شود. روش هر یک راهرو و روش دو راهرو که در زیر به آن اشاره می‌شود

روش یک راهرو

در این روش با پیش بینی یک راهرو در وسط بخش فضاهای عملکردی را در دو طرف راهرو قرار می‌دهند و ورود به بخش معمولاً از یک سمت راهرو و در مواردی برحسب طرح کلی بیمارستان، از وسط بخش به مرکز راهرو می‌باشد. (شمای صفحه     ). در الگوی یک راهرو امکان نورگیری یکسان معولاً نور جنوب اکثر قریب به اتفاق تخت‌های بستری وجود دارد و فضاهای پشتیبانی بخش در سمت دیگر راهرو مستقر می‌گردد۱
از نکات مثبت این بخش استفاده نور جنوب برای اکثر تخت‌ها و امکان کنترل ورود و خروج به بخش، و از نکات منفی آن ازدیاد طول بخش و افزایش مسیر حرکت پرسنل پرستاری می‌باشد.

روش دو راهرو

در این روش با پیش بینی دو راهرو و موازی هم،‌فضاهای پشتیبانی بخش در فضای بین دو راهرو و اتاق‌های بستری در دو سمت خارجی راهروها مستقر می‌شوند. در این روش ورود به بخش از یک سمت هر یک از راهروها یا در مواردی از وسط بخش به مرکز راهروها می‌باشد..
در الگوی دو راهرو نیمی‌از اتاق‌ها نور مناسب تر(احتمالاً نور جنوب) و نیمی‌دیگر نور شمال خواهند داشت و فضاهای پشتیبانی باید حداقل سطح پیش بینی شده در برنامه فیزیکی را دارا باشند. از نکات مثبت این الگو کوتاه تر شدن طول بخش و از نکات منفی آن چنانچه ذکر شده، عدم امکان نورگیری یکسان تخت‌های بستری می‌باشد.

بخش اعمال جراحی

طراحی بخش اعمال جراحی به روش‌های متفاوتی صورت می‌گیرد که اصلی ترین این روش را می‌توان در سه الگوی، مسیر یکطرفه ، تفکیک راهروی کثیف و تفکیک راهروی استریل خلاصه نمود. سایر روش‌ها هریک به نوعی در اصلی ترین خطوط خود یکی از این سه روش خواهد بود.
روش مسیر یکطرفه به دلیل نیاز به پرسنل و تجهیزات بیشتر و زمان طولانی تر اختصاص یافته برای هر عمل جراحی علیرغم محسناتی که از نظر بالا بودن ضریب مهار گسترش آلودگی در بخش دارد، معمولاً در ایران مورد استفاده قرا رنمی‌گیرد. از بین دو روش دیگر نیز در برنامه فیزیکی روش تفکیک مسیر وسایل استریل در نظر گرفته شده که در زیر این روش بررسی می‌شود.

روش تفکیک مسیر وسایل استریل

در این روش فضای آماده کردن بیمار و بیهوشی اولیه و ریکاوری بعد از عمل جراحی به صورت متمرکز پیش بینی می‌شود. بیمار پس از انتقال به روی برانکارد اتاق عمل در منطقه تعویض تخت به فضای آماد کردن و از آنجا پس از انجام اقدامات لازم از طریق راهروی اصلی به اتاق‌های عمل اعزام می‌شود. کادر درمانی نیز پس از ورود به رختکن‌ها و تعویض روپوش و کفش از طریق راهروی اصلی به اسکراب جنب اتاق عمل و پس از شستشوی دست و پوشیدن گان و دستکش وارد اتاق عمل می‌گردند. وسایل استریل در این روش از مسیر خاص خود یعنی از انبار اصلی استریل مستقیماً وارد انبار استریل فرعی در جوار اتاق عمل می‌گردد. پس ازانجام عمل، بیمار و کادر درمانی از مسیر وارد شده، خارج می‌شوند و از طریق همان راهروی اصلی بیمار به فضای ریکاوری و سپس به بخش بستری مربوطه اعزام و کادر درمان نیز یا به فضای استراحت پرسنل جهت مراجعت به اتاق عمل برای عمل بعدی و یا به رختکن و خروج از بخش می‌روند. وسایل مصرف شده نیز پس از هر عمل از طریق راهروی اصلی به اتاق جمع آوری و تفکیک وسایل مصرف شده ارسال می‌گردد.

توجه:برای ادامه اطلاعات موجود در مورد طراحی بیمارستان اینجا را کلیک کنید.

این فایل به صورت word شامل ۳۲ اسلاید میباشد.

دانلود مستقیم از سایت معماری بنا:


 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

code

دکمه بازگشت به بالا