8ea8204143e683bccbf0fa38b5fd8856 (1)

کامران دیبا

بیوگرافی :
کامران دیبا
کامران دیبا در سال۱۹۳۷ متولد شد.فارغ التحصیل رشته معماری دانشگاه هاروارد واشنگتن در سال ۱۹۶۹ می باشد.
کامران دیبا در معماری معاصر ایران نامی آشنا و معتبر است. آثار او در ایران و تهران پرشمار نیستند، اما حضوری بارزو چشمگیر داشته و دارند :
موزه هنرهای معاصر ، فرهنگسرای نیاوران ، پارک شفق یا به گفته خود او پارک یوسف آباد ، برخی بناهای دانشگاه جندی شاپور ، شهر جدید شوشتر و … که در یک دوره ۱۲ ساله ( از سال ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۷ ) طراحی و اجرا شده اند.
او در مدت اقامتش درایران به عنوان معمار ، مدرس دانشگاه ، نقاش و سازمانده برنامه های اجتماعی فعالیت داشت. علاقه واقعی او به گفته خودش طراحی شهری بود و تنها در سالهای آخر کارحرفه ایش در ایران ، پس از جستجوهای بسیار شانس با او یاری کرد و امکان طراحی شهرک شوشتر نو را یافت که برنده جایزه معماری آقاخان شد و در نمایشگاه آثار معماری و شهرسازی قرن بیستم ، که به مناسبت فرارسیدن سال ۲۰۰۰ در لوس آنجلس بر گزار شد ، به عنوان طرح برگزیده در مجموعه آثار معماری و شهرسازی جهان .به نمایش گذاشته شد
مبانی فلسفی:
در این برهه معماران نسل جوان احساس کردند که نوعی تداوم معماری سنتی در کارهای این استادان جاریست,نوعی معماری که به فراسوی سبک ها و روش ها وابسته است.از اهداف بنیادین این سبک دستیابی به نوعی شیوه ساختاری فضایی سازماندهی شده و در رابطه با کاربری مصالح بود که نوعی احساس متا فیزیکی در ساختمان ها را پدید می آورد و سپس با صداقت کامل به طرزی شاخص و خاطره انگیز و نمادین به توضیح این ساختارمی پردازد. طراحان وابسته به این سبک به نحوی به روش های سنتی گرایش دارند و ظاهر سازی سطحی را در برابر صراحت نمادین بتن نمایان و فولاد رها کرده و ترکیب بندی های منظم هندسی را به مثابه روندی ضروری در هنر معماری می دانند ولی همواره از طرفی نیز از لحاظ مبانی نظری و عملی پایبند به اصول معماری سنتی هستند.
نئوبروتالیسم
در اصطلاح بروتالیسم به معنی نخراشیده و خشن می باشد.
نئو بروتالیسم به نحوی هوشمندانه در حال و هوای خودآگاهی معماران نسل جوان در دهه 1950 رواج یافت و به رغم این واقعیت نشانه گرایشی بود که عمدتا در سرزمین های طرفدار فرهنگ غرب احساس میشد.
در مجموع مبانی اصلی سبک بروتالیسم شامل موارد زیر می باشد :
1-به نمایش گذاشتن زمختی مصالح
2-صداقت در مصالح ساختمانی
3-سبک ناب گرایانه
4-آشکارگذاشتن عوامل ساختمانی
5-ترکیب معماری مدرن با معماری سنتی
فعالیت های معماری کامران دیبا:
1- پارک شفق
2-باغ نیاوران
3- دانشگاه جندی شاپور
4- موزه هنرهای معاصر
5- شهر جدید شوشتر
_ معرفی شهر جدید شوشتر طراح کامران دیبا
شهر جدید شوشتر,در همسایگی شوشتر,با هدف بهبود وضعیت اقتصادی و گسترش شهر شوشتر در حدود سه دهه قبل طراحل و ساخته شد.در واقع عملکرد اصلی این شهرک,اسکان کارگران شرکت کشت و صنعت کارون,و طراحی فضاها و عملکرد های خدماتی عمومی مورد نیاز آنها بود.
برای طراحی این شهرک,الگوی شهر های منطقه همچون شوشتر و دزفول مورد مطالعه قرار گرفت.طراح شهرک کامران دیبا از الگوهای بومی معماری مسکونی,موتیوهای معماری و تکنیک های اقلیمی به خوبی استفاده کرده است.
شهر جدید شوشتر در مساحت 270 هکتار و با ظرفیت 31 هزار نفر طراحی و در 5 فاز ساخته شد.از مشخصات تکنیکی بناها,دیوارهای آجری باربر,شناژ بتنی,سقفی از شبکه تیر های فولادی,اندود گچی دیوارهای داخلی اتاقها و دیوار آجری آشپزخانه ها را میتوان بر شمرد.این طرح برنده جایزه آقا خان در سال 1365(1986) شد.
موزه هنرهای معاصر طراح کامران دیبا
موزه هنرهای معاصر ، در خیابان کارگر شمالی و در همسایگی پارک لاله قرار دارد و پیرامون آن فضایی سبز و زیبا موسوم به پارک مجسمه با تندیس‌هایی ارزشمند از هنرمندان پر آوازه معاصر ایران و جهان قراردارد. ساخت این ساختمان در سال 1356 با مساحتی بالغ بر 2000متر مربع به اتمام رسید.
ساختمان موزه که یکی از نمونه‌های با ارزش و کم همتای معماری نوین ایران است ، با الهام از معماری‌سنتی ایران و مفاهیم فلسفی آن بنا شده است . هشتی ، چهارسو ، معبر و گذرگاه ، از جمله عناصر چشم نوازی هستند که بازدید کنند‌گان هنردوست را به تأمل در آستانه تاریخ شکوهمند هنر و فرهنگ ایران‌زمین وامی‌دارند .
ساختمان موزه ، تلفیقی از معماری مدرن و سنتی است که با الهام از بادگیرهای مناطق حاشیه کویر ایران ساخته شده است و تندیس‌هایی زیبا و با ارزش هنرمندان معاصر همچون : هنری مور ، آلبرتو جیاکومتی و پرویز تناولی در پیرامون آن فضای سبز اطراف را به «پارک مجسمه» بدل ساخته است .
درون موزه ، از عناصری تشکیل شده که در جریان دیدار بازدید کنندگان ، چشم‌اندازهایی بدیع و زیبا در برابر چشمان آنان قرار می‌دهد.بیننده ، مسیری چرخشی در گرداگرد فضای اصلی موزه را می‌پیماید و پس از تماشای نگارخانه‌ها ، به هشتی می‌رسد . فضای درونی موزه از سه شیبه (رمپ) تشکیل شده که بازدیدکنندگان را به بخش های گوناگون هدایت می‌کنند .
شکست پی در پی مسیر ها و محور های بصری در طراحی این مجموعه کاملا مشهود می باشد.کامران دیبا به طور بارز در این مجموعه نشان داده است که از طریق افزایش امکانات کشف فضا در محدوده ای سه بعدی می توان به جذابیت و غنای فضای داخلی افزود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

code

دکمه بازگشت به بالا