معماران معروف
زندگی نامه ریچارد راجرز و معرفی کارها و سبک معماری وی
زنــدگـی نـامـه :
ریچارد راجرز در سال ۱۹۳۳ در فلورا نس ایتالیا به دنیا آمد و تحصیلات معماری را در مدرسه ی Association Architectural (A A) لندن و سپس در دانشگاه ییل آمریکا به پایان رساند. او اولین تجربیات ساخت و ساز خود را بین سال های ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۷ انجام داد. در آن زمان گروه (Team 4) را همراه نورمن فاستر و همسر خویش بنیان کرد. در آغاز علاقه ی راجرز به نهضت ساخت گرایی constructivism همراه با هویت شکلی صنعتی آشکار شد. در سال ۱۹۷۰ راجرز،همکاری با معمار جوان ایتالیایی رنزو پیانو را آغاز نمود. آنها با هم در مسابقه ی مرکز ژورژ پومپیدو شرکت کردند و طرح آن ها مقام اول را کسب کرد. مرکز پومپیدو اولین وشاخص ترین دیدگاه ساخته شده ی نهضت هنرمندانه «های – تک » است.
زمینه های فکری:
ـــ عینیتی قابل لمس برای همگان
ـــ زیبایی های نهفته در صنعت و ماشین ،جایگاه خود را همان گونه که از نامش پیداست به عنوان یک معماری همراه با تکنولوژی برتر باز نمود.
ـــ تفکرات اقلیمی ، که گویای محوریت فکری و ذهنیت خلاق آنهاست .
در تفکرات گروه راجرز نوع اقلیم منطقه، آفتاب، باد و گیاهان عوامل مهمی هستند که نقش اساسی دارند.
ـــ توجه خاص به اصول منطق (ریاضی-فنی) ساخت ، به معنای دسترسی به کالبدی که منطق شکل گیری آن از دانشی پیروی می کند که امکانات علم امروز به آن رسیده است.
ـــ از بین بردن انبوه مصالح و جرم صلب در بنا و جایگزین کردن آن با سبکی، شفافیت و انعطاف پذیری فضا های متنوع مورد نیاز بهره برداری می باشد.
های ــ تک متکی به چند آرمان است:
۱: تولید صنعتی در اجرای ساختمان از طریق صنایع و قالب گیری های محاسبه شده ی قابل تکثیر.
۲: روبرو شدن با ساخت و ساز به اصطلاح خشک یعنی دور از شیوه های سنتی سنگ، آجر، گچ، سیمان و ملات.
در واقع نهضت «های تک» در اجرای دیدگاه های خویش در پی آن است که تمام عناصر تشکیل دهنده ی کالبد بنا، کاملا نمایان شود و تمام اجزاء آن از سازه های همراه با اتصالات پیچ و مهره های فولادی گرفته تا تاسیسات، کاملا آشکار و شفاف و حتی تجلی روشن آنها از طریق رنگ پردازی مفهومی برای تفکیک عناصر کارکردی و تمییز دادن رویکرد های مصرف و حرکت باشد.
در سال ۱۹۷۱،دو معمار جوان ایتالیایی به نام های ریچارد راجرز و رنزو پیانو ساکن ایتالیا در مسابقه طرح ساختمان مرکز ژرژپمپیدو در پاریس در بین ۶۸۱ شرکت کننده برنده اعلام شدند.
ـــ نمای این ساختمان را :
مجموعه ای از دودکش ها،آبگردان ها،لوله های تأسیساتی و ستون ها ،تیرها،بادبندها، راه پله ها و مسیرهای رفت و آمد تشکیل می داد.
این معماران آغازگر سبکی در اروپا بودند که به نام های – تک یا تکنولوژی بسیار پیشرفته معروف گردید.
ریچارد راجرز بر این عقیده است :
ایده هایی که معماری می کنیم،از خیلی لحاظ ریشه در باورهای ما دارد و به این ربط پیدا می کند که ما ساختمان را مثل یک کتاب بخوانیم ، برای این که ساختمانی خوانا باشد،باید جریان ساختن آن قابل رویت باشد.
شیوه ای که در گذشته انجام میشده است کلیساهای عظیم گوتیک مثالی بسیار روشن است. زمانی که آب از درون ناودان شرشرکنان تخلیه می شود خیلی هیجان انگیز است. این بسیار روشن وخیلی خوانا است.
این نوع معماری مورد علاقه من است علم همه ما را به هیجان می آورد. ما معماران عقیده داریم که قرن حاضر قرن علم است. علم و تحقیق علمی ما را با آهنگ معماری بهتر آشنا می کند و می توان به شکلی مفاهیم علمی را با تعبیر شاعرانه ای طرح و تبیین کرد.
راجرز می گو ید: (همانند کلیساهای گوتیک، ما ساخت ها را نمایان می کنیم )
و در جای دیگر می نویسد: ( تکنولوژی به ما کنترل بیشتری عرضه می کند و نه کمترساختمان های آینده بیشتر شبیه روباط خواهند بود تا معبد. مانند آفتاب پرست آنها خود را با محیط پیرامون تطبیق میدهند).
شاید بتوان زیر بنای فکری این سبک را در این جمله راجرز خلاصه کرد که میگوید :
(درعصر مدرن باید در ساختمان های مدرن زندگی کرد)
ـــ لذا داکت ها،لوله ها و اجزای تأسیساتی ساختمان و به علاوه راه پله ها از بدنه اصلی ساختمان جدا می شوند.حسن این کار سهولت تعمیر و نگهداری ساختمان است.
ـــ در اکثر ساختمان ها،بام ساختمان به عنوان سطح پنهان و فراموش شده ساختمان فرض می شود،ولی در ساختمان های های – تک بام سطح پنجم بنا است و کاملا طراحی می شود .
ریچارد راجرز به عنوان نظریه پرداز اصلی سبک های – تک معتقد است :
(ساختمان ها ی عصر رنسانس در فلورانس شباهتی به بافت مجاور خود و معماری گوتیک قرون وسطا نداشتند بلکه این معماری جلوه هایی از تبلور عصر جدید را نوید می داد). راجرز معتقد است :(هر بنایی باید نمایانگر زمان خود باشد )
راجرزدر نقد معماری پست مدرن می نویسد : (کسی نمی تواند معماری را با نماد قرار دادن درخت نخل،تخم مرغ،پرتدگان و نظام هندسی معیوب شده یونانی و رومی که از مبلمان فروشی های چپندیل خریداری شده،توسعه دهد.تمامی این موارد از خاستگاه و زمینه سیاسی،اجتماعی و تکنیکی خود مجزا شده اند ).
ـــ مهمترین منتقد معماری های – تک ،پرنس چارلز،ولیعهد انگستان،است.وی معتقد است که تکنولوژی ابزار است و نه غایت و ما با تکنولوژی مدرن شرایط زیستی کره زمین را به مخاطره انداخته
ـــ دیگر منتقدان این سبک،گروه های طرفدار محیط زیست همچون احزاب سبز در اروپا هستند.این گروها معتقدند که انسان با اتکاء بیش از حد به تکنولوژی،زیست بوم کره زمین را در معرض نابودی قرار داده است و اگر تعادل شکننده زیستی موجود در کره زمین به هم بخورد،بازگشت به شرایط زیستی مناسب امری مشکل و یا ممکن خواهد. لذا از اواسط دهه هشتاد تغییر نگرشی در بینش فکری و کارهای طراحی این معماران دیده می شود .
ـــ معماران های – تک با اعتقاد به بینش پوزیتیویسم،معتقدند که مشکل تکنولوژی نیست،بلکه راه حل در استفاده صحیح از تکنولوژی است.
ـــ سعی در استفاده حداکثر از عوامل طبیعی همچون آفتاب،باد،آب های زیر زمینی و گیاهان برای تنظیم شرایط محیطی ساختمان است.
ـــ لذا در معماری جدید آنها که به نام اکو – تک ( اکولوژی + تکنولوژی ) خوانده می شود: تکنولوژی در مقابل طبیعت قرار ندارد بلکه در کنار و به موازات طبیعت برای بهره برداری هرچه بیشتر از امکانات محیطی و تامین آسایش انسان جای دارد.
ـــ معماران های – تک از پوسته ساختمان به عنوان پوست دوم نام می برند.منظور از پوست اول،پوست بدن انسان است . در کارهای نورمن فاستر و رنزو پیانو پوست دوم همچون پوست اول به صورت هوشمند طراحی شده است.پوسته بعضی از ساختمان های این دو معمار نیز در فصل های مختلف عکس العمل مناسب در مقابل شرایط محیطی از خودشان نشان می دهند. راجرز از این ساختمان ها به عنوان آفتاب پرست نام برده می برد.موجودی که خود را با شرا یط مختلف محیطی تطبیق می دهد.
ـــ این پروژه با اعتقاد به ماهیت فضای عمومی و شیوه های سیستم مشروع دموکراتیک کار کرد و ساختمان کاملا باز و روشنی ساخت .
طرح اولیه در راستای چارچوب و هدف توسعه یافت و در فضای عمومی بازی آویزان بود .
ـــ به همین جهت مسأله ی خلوت و امنیت می تواند با گستردگی و قابل دسترس بودن سازگار شود.
مـرکــــــز فرهنــــگی ژرژ پمپـیــدو طرح : ریچارد راجرز رنزو پیانو
این پروژه با الهام از پروژه سال ۱۹۹۰ گروه آرشیگرام، گروهی از معماران ایده آل گرا،طراحی واجرا شد.
ـــ این ساختمان باید قابل انعطاف می بود و برای کاربری مجموعه ای از فعالیت های فرهنگی ،موزه، فضاهای نمایشگاهی، مرکز تحقیقات، سینما تئاتر، تالار موسیقی طراحی می شد.
ـــ چنین نیاز های عملکردی که پیانو آنها را مکانی انعطاف پذیر در برابر هر نوع عملکرد نامیده بود. برای او تکنولوژی به اندازه معماری اهمیت دارد ولی این تکنولوژی نوعی وسیله و واسطه ای برای رسیدن به هدفی والاتر ایجاد فضای معماری می باشد..
ـــ مرکز پومپیدو،چالشی آشکار به دیدگاه نوین شهری است. در مکان بازارهای شهری،محلات سنگی خاکستری سنتی پاریس،این مرکز باید نشانه ای از پاریس و فرانسه ی مترقی زمانه خویش می شد که پومپیدو به عنوان رئیس جمهور و یک روشنفکر مایل بود از خود به عنوان میراث جاودان باقی بگذارد.
ـــ نمای شیشه ای شفاف و فولاد،با بادبندهای ضربدری نمایان، آسانسورها،پله برقی ها و عناصر خدماتی در بیرون بنا خود را جلوه گر می کنند.تا فضاهای وسیع طبقات به نمایشگاه ها فعالیت های فرهنگی و هنری اختصاص یابد .
ـــ نمایشی از تکنولوژی برتر در معماری
ـــ حس کنجکاوی
ـــ توجه به مخاطب
ـــ حذف بینش کهنه و قدیمی موزه ها
ـــ داکت های تهویه و لوله های تأسیساتی به طور برجسته ای در بیرون ساختمان که خود کاری افراطی محسوب می شود،زیرا تا آن زمان داکت های تاسیساتی و تهویه جزو اجزایی بودند که داخل ساختمان پنهان و مخفی می شدند .
ـــ ستون های آن نازک و ظریف به نظر می رسند. از طول دارای سیزده دهنانه است که با ضربدرهایی که در تمام نمای طولی ادامه می یابد به یکدیگر متصل می شوند.
ـــ جانب عرضی ساختمان را خرپاهایی ظریف گشاده پنجاه متر.استفاده از خرپا بدین طول ، فضاهایی وسیع و گشاده بدون مزاحمت ستون ایجاد کرده که امکان هر گونه طرح ریزی آینده در درون ساختمان را بسته به نیازهای این مرکز فرهنگی به دست داده است.
ـــ یک اصل مهم به کار گرفته شده در پمپیدو متحول کردن فرم مکان بود. که مشخصه بر جسته معماری معاصر است .
ـــ در فضای درون این اسکلت فلزی دیوار به اندازه کافی که آثار هنری برآن نمایش گذاشته شود وجود نداشت . و ناگزیر بدین منظور ساختمان دیگری ساخته شد و در درون اسکلت نهاده شد.
جنکز در باره ی این ساختمان می گوید :
کرده که اگر معماری میس ون در روهه را چنان که برخی از منتقدان گفته اند پوستی بر استخوان بنامیم ،این ساختمان مرکب از پوستی پنهان و مشتی استخوان است.
ریچارد راجرز می گوید :
اهداف ما قرار دادن سازه در بیرون ساختمان برای رسیدن به بیشترین انعطاف پذیری در فضاهای ساختمان می باشد اگرچه به نظر می رسد در حالت سازه عمر کوتاه تری نسبت به ساختمان دارد.
بدلیل نقش این ساختمان به عنوان یک مرکز فرهنگی،ژرژ پومپیدو (۱۹۷۷)حتی قبل از اتمام کار نیز به عنوان یک ماشین غیر قابل انعطاف با اصول زیبا شناختی مورد بحث قرار گرفت.
هدف طراحان این ساختمان :
ـــ ایجاد بنایی ، بدون ساخت
که برای رسیدن به آن پردهای شفاف در پشت سازه قرار داده شد که می توان فعالیت های مختلف و نمایشگاه ها را با حفظ خصوصیات هر یک در آن برگزار کرد .
ـــ این ساختمان طرحی ابتکاری در سازه و جزئیات اجرایی داردحجم مکعب مستطیل شکل آن طولی برابر ۱۶۸ متر داشته و برای توسعه آینده و گسترش از بخش انتهایی آن نیزتدابیری صورت گرفته است.
ـــ که داکت های عمودی وسایر خدمات مکانیکی در نمای خیابان شرقی قرار گرفته است و با رنگ های روشن رنگ آمیزی شده اند.
ـــ به علت اینکه پوشش فلزی دیوارها در پشت سازه نمایان قرار گرفته است ،سیر کو لاسیون داخلی و خدمات مکانیکی ،نمود کمی در نمای نهایی ساختمان را دارند.
ـــ آن چه که به ساختار بصری ساختمان اهمیت می بخشد و بافت نما – قیاس و جزئیات بصری را تعیین می کند ،قاب خرپایی سازه ی اصلی آن است که بر روی سه عضو دیگر اثر می گذارد .
ـــ اتصالات گیردار به طور گسترده ای جهت ایجاد تاثیر بصری مطلوب و پاسخی به بار گذاری مناسب ،مقیاس بزرگ و حرکت در اثر دما مورد استفاده قرار می گیرد.
ـــ ساختمان از اجزاء سازه ای شامل: اعضا ، اتصالات واسکلت حجیم فولادی که تیرهایی از آن به وسیله ی قلاب هایی آویزان است استفاده می کند در نتیجه به سازه و کل ساختمان انرژی و پویایی می بخشد .
ـــ بخشی از سازه که در بالای زمین قرار گرفته متشکل از ۱۴ قاب دو بعدی ، دهانه های ۴۸ متری و یک بخش الحاقی ۷.۶ متر در هر طرف (برای حرکت افراد روی قسمت غربی و بخش خدمات مکانیکی در بخش شرقی) می باشد.
ـــ قاب ها به وسیله ی دال های کف به یکدیگر متصل می شوند و با استفاده ازمیله های فولادی متقاطع در برابر نیروهای جانبی مهار بندی میشوند .
ـــ (قطر ستون های اصلی ۸۵۰ میلیمتر) بوده که به عنوان پایه های اصلی و ستون های لوله ای شکل فولادی با اتصالات قاب فولادی با ضخامت زیاد که برای محافظت در برابر آتش سوزی با آب پر شده اند،عمل می نمایند.
ـــ ستون ها با اتصالات قاب فولادی اصلی دارای اتصال گیر دار می باشد.
ـــ قلاب ها در بخش بیرونی انتهای محور اصلی به وسیله ی یک میله ی عمودی ۲۰۰میلیمتر نگاه داشته می شوند که گوشه های داخلی خرپای اصلی را نگاه می دارد
ـــ هر یک از دهانه های خرپا ،طولی برابر ۴۴.۸ متر و ارتفاعی برابر ۲.۸۲ متر دارند.
ـــ ستون ها به روش نیروی گریز از مرکز ساخته شده بودند تا به یک دیوار ضخیم در قسمت انتهایی بدون افزایش تمامی قطر ستون دست یابند.
ـــ میله ی فوقانی خرپا مضاعف بوده و قطرآن ۴۱۹ میلیمترو قطر میله ی تحتانی ۲۲۵میلیمتر می باشد. لوله هایی به صورت تکی (فشار) یا توپر (کشش) اعضای فشاریرا به صورت متناوب کامل می کنند تمام اتصالات آنها به قالب فولادی و اعضای متصل به آن به صورت جوش می باشد.
ویژگی های ساختمان ژرژ پمپیدو:
ــــ شفاف بودن و لایه لایه کردن و نمایش حرکت در ساختمان ــــ از سازه به عنوان نوعی نمایش بنا و تزئینات استفاده شده است. ــــ استفاده از اجزای کششی سبک و خرپاهای ظریف و گشاده در بنا ــــ نمایش تکنولوژی در عصر جدید ــــ نمایش درون بنا در نمای ساختمان ــــ جدا کردن بخش های سرویس دهنده از قسمت های سرویس گیرنده ــــ استفاده از رنگ های روشن و ساده در بنا ــــ این بنا،ایجاد حس کنجکاوی و توجه به مخاطب را داراست. ــــ برای اولین بار برجسته کردن داکت های تهویه و لوله های تأسیسات در بیرون ساختمان.
دادگاه حقوقی بوردو (فرانسه،۸-۱۹۹۲ )
پروژه ی دادگاه حقوقی بوردو که در پایان قرن بیستم تکمیل شد همان اهمیتی را در کار راجرز داشت که دهه ی ۱۹۷۰ در پمپیدو و لویدز لندن داشت.
ـــ این ساختمان رسما به عنوان دادگاه بزرگ نمونه ی شاخص شناخته شد که هفت سالن دادگاه با دفترهای مربوطه و ساختمان های عمومی را در بر می گرفت.
بطور خلاصه : فرآیند تکاملی که معماری راجرز را تغییر داده است ( با موضوعات اکولوژی و تاریخی که اهمیت خاص یافتند) و بطور برابر اصول اصلی را در بر می گیرد.زمانی که دادگاه حقوق بشر،کار خود را در استراسبورگ آغاز نمود این طرح به ذهن راجرز خطور کرد.
ـــ این پروژه با اعتقاد به ماهیت فضای عمومی و شیوه های سیستم مشروع دموکراتیک کار کرد و ساختمان کاملا باز و روشنی ساخت .
طرح اولیه در راستای چارچوب و هدف توسعه یافت و در فضای عمومی بازی آویزان بود .
ـــ به همین جهت مسأله ی خلوت و امنیت می تواند با گستردگی و قابل دسترس بودن سازگار شود.
ـــ این مفهوم با سازه های دایمی و خدمات پویای معماری راجرز ارتباط داشت.ولی همزمان می توانست به عنوان ابزار تشریفاتی و خرد گرایی نیز در سنت نیوکلاسیک فرانسوی رادیکال لدوکس و بولی مورد بررسی قرار گیرد واشاره ای به سلیقه ی عوض شده ی فرانسوی برای نمادگرایی معماری باشد.
ـــ فضای اداری شامل دفتر قضات و وکلا و دفترهایی برای رؤسای دادگاه ها و کارکنان محافظ است که در بلوک پنج طبقه ای با قالب بتنی و در امتداد بر خیابان قرار دارد.
ـــ آتریوم مرتفع مرکزی ،این دفترها را از سالن های دادگاه جدا می کند و در طبقه ی سوم ، پلکان دسترسی به جایگاه متهمان و شاکیان را فراهم می سازد.
ـــ محل ورودی قضات مجزاست و از طریق پلی به جایگاه خالی ارتباط دارد.در حالی که مردم از راه دیگری از سمت حیاط ساختمان وارد می شوند .
ـــ فضای عمومی از سمت آتریوم شبکه،در مقایسه با کوره پزخانه ها ،دودکش ها و بطری های نوشیدنی ،که دادگاه را در بر می گیرد و روی دو طبقه فضای اداری که زیر سازه ی آن بتنی است،قرار دارد.
ـــ سالن عمومی در طبقه ی اصلی دادگاه پالایس واقع شده تا ساختمان جدید بر روی پایه ی سنگی قرار گیرد و به پی ساختمان این مکان کمک کند.
ـــ تمام ساختمان در قالب فولادی بزرگ با ارتفاع ۷.۶ متر نمای قایم شیشه ای و برآمدگی شیشه ای محکم شده و دادگاه را برای بازدید از حیاط محوطه سازی شده به نمایش می گذارد.
ـــ کل ساختمان با سقف موجی شکلی پوشیده شده است.
ـــ دادگاه های حقوقی ،مکان تاریخی مهمی را در خاکریزهای مرکز بوردوی قرون وسطی اشغال کرده اند.( یعنی مرکز منطقه ی تولید نوشیدنی )
ـــ نقشه ی ساختمان بسیار ساده و دارای فضاهای عمومی و خصوصی است و با هفت سالن دادگاه ، به موازات بلوک اداری آرایش یافته و سیستم های تهویه ی جداگانه ای برای عموم و قضات ایجاد کرده است.
ـــ طبقه ی اصلی مخصوص مردم ، مسیر مستقیمی به سمت تورد آنگلایس تاریخی وجود دارد که در حال حاضر ،به رستوران تبدیل شده است.
ـــ آلودگی و سر و صدای زیاد جاده و اقلیم کاملا متفاوت، به ساختمان چند طبقه ای با فضای بینابینی برای ملایم کردن جریان هوا و سرو صدا انجامیده است .
ـــ ریزش آب به داخل حوضچه ها ،جریان هوا را تنظیم و به عنوان کاهش دهنده ی گرما عمل می کند و جریان سرما و گرما را برای دفترها تأمین می نماید .
ـــ در تابستان نیز ،پنجره های کرکره ای قابل تنظیم و قابل حرکت در نورگیر سقف و نمای غربی ،ساختمان را از نور خورشید حفظ می کند.
ـــ جابه جایی طبیعی ،گردش هوای گرم را در ساختمان تضمین می کند و سقف پیش نشسته در ورودی ساختمان ،ایوانی بر روی راه پله ی بین حیاط بیرونی و بخش اداری بوجود می آورد.
ـــ دادگاه ها فضای فشرده و محصوری هستند که قسمت بالای آنها دارای نور طبیعی روز است و هیچ نمایی از بیرون ندارد.
ـــ اقتصادی ترین راه ساخت آن با چوب بود .بشکه های بزرگی که ساخته دست بشر است.دادگاه ها به هیچ وجه من درآوردی نبود و روند دشوار پژوهشی را منعکس می ساخت که برنامه ی زیست محیطی را برای پروژه اعلام می کرد.
ـــ اقلیم بوردو ممکن است روزهای تابستانی بسیار گرم داشته باشد.به همین دلیل ایده ی ساختمان دایمی با اصول راهبردی انرژی غیرفعال بدون تهویه ،کار برجسته ای بود.بویژه اینکه ساختمان در قالب خیابان پر سروصدا و آلودگی شهر قرار داشت.
ـــ در تابستان ساختمان با سیستم گردش هوای تازه خنک می شود و سیستم تبادل هوا بوسیله ی ابزار مکانیکی و از طریق حوضچه ی آب و استخر بزرگ در وسط آتریوم صورت می گیرد.
ـــ واحدهای فنکویل دار کم سرعت،تهویه ی دفترها را از طریق سوراخ هایی در شیار بتنی (که بصورت سلولی است)کنترل می کند.
ـــ نورشکن های آلومینیومی و پنجره های بازشویی که با دست تنظیم می شود کنترل کننده های دیگرآب وهوا هستند . البته در زمستان این سیستم برعکس عمل می کند .
ـــ فضای عمومی مانعی برای تهویه ی هوای تازه در بین سالن های دادگاه و خیابان های شهر ایجاد کرده است.
ـــ توده ی حرارتی شیارهای بتنی هم بعنوان منبع گرما وسرما مطابق فصل عمل می کند.
ـــ دادگاه ها در اثر دودکش هوای گرمی که از سطح سقف خارج می گردد تهویه می شود.این فرایند به شکل مخروطی آن ها کمک می کند وهوای تازه ،بطور مکانیکی وبا سرعت کم بداخل نفوذ می کند.
ـــ این ساختمان که دارای موقعیتی تاریخی است. در پشت دادگاه پالایس و مقابل کلیسای گوتیک ،جاذبه ای ندارد به عبارت دیگر ،به شکلی ابتکاری به موقعیت حساس خود که امتداد خط خاکریزهای قرون وسطی است پاسخ می دهد.
ـــ دسترسی عموم به دادگاه ها، از طریق فضا های داخلی صورت می گیرد. قضات نیز از پل های شیشه ای در طول سایبان مرکزی استفاده می کنند.
ـــ در ورودی سالن دادگاه ها حس غریب آرامش و آسایشی وجود دارد که تنها با تابش نور خورشید به سطوح نصب شده ی آکوستیک بر روی دیوارهای مقعر از بین می رود.
ـــ تمام سطح دادگاه ها با نور طبیعی نورگیر مرکزی روشن می شود که دارای آکوستیک های کامل صدا هستند.
نماهای داخل و خارج ساختمان ،با سالن های دادگاه محصور می شود و حتی از بلندترین طبقات ادارای نیز ،قابل رؤیت است.
