تاریخچه ابیانه
روستای تاریخی ابیانه یکی از روستاهای استان اصفهان، تابع شهرستان نطنز و چهل کیلومتری شمال غربی نطنز واقع شده است. به اعتقاد مردم ابیانه، خاستگاه اولیه ابیانه بر روی ارتفاعات و منطقه ای به نام « گه بالا (gahebala ) « که در غرب ابیانه واقع است، قرار داشت و پس از آن در قسمت شرق ابیانه فعلی یعنی در دامنه کوهی به نام «کوه قلعه» و حوالی تپه ترابون مستقر شدند. امروزه بر اساس بررسی های باستان شناسی در این منطقه زیستگاهی ساسانی پیدا شده. ابیانه فعلی از محله اصلی تشکیل شده است
:۱- محله هرده (herde ) که قدیمی تر بوده و در شرق روستا قرار دارد. ۲- محله پل (pal ) که در شمال راسته اصلی ده قرار گرفته است. ۳- محله ارباب نشین یوسمون(yusmun ) که جدیدتر است و در جوار باغهای روستا قرار دارد.امروزه دو محله جدید،«زیارتگاه» و «پنجه علی» نیز به این سه محله اضافه شده که در غرب روستا و در ورودی غربی آن قرار گرفته اند. اما قدیمی ترین تا ریخ مکتوب، بنای ابیانه تاریخی است که بر روی منبر چوبی مسجد جامع حک شده است؛ ۵۴۶۶ . ق.
نقش طبیعت در معماری ابیانه:
روستای ابیانه یکی از مهمترین نمونه های تلفیق معماری با طبیعت است معماری که براساس اقلیم و شرایط محیطی شکل گرفته و مصالح آن بوم آورد می باشد( به موادی که از محیط اطراف گرفته و در دسترس اهالی باشد بوم آورد می گویند. به دلیل قرار گرفتن روستا در دامنه های کرکس و اقلیم منطقه، شکل و فن آوری ساخت بناهای ابیانه با روستا های کویری که به فاصله کمی از آن قرار دارند بسیار متفاوت است. مشخصه بارز و متفاوت بناهای این روستا با روستاهای نواحی کویری و مرکزی ایران، برون گرا بودن ساختمان ها در ابیانه است.به طور کلی در ایران ساختمان های سنتی برون گرا، فقط در کناره دریای خزر و کوهپایه های مجاور آن وجود دارد و روستای ابیانه از جمله معدود روستاهایی در نواحی مرکزی ایران است که دارای بناهایی برون گرا و فاقد حیاط مرکزی می باشد. به طور کلی دو گونه خانه در ایران از هم جدا می شوند، گونه های « برون گرا» و « درون گرا» بخش بزرگی ازروستا را شامل میشود .
توجه :این فایل شامل ۲۲ اسلاید میباشد.
دانلود مستقیم از سایت معماری بنا:
