معرفی کامل و تحلیل هتل اوه امم (Omm) بارسلونا – اسپانیا
معرفی کامل هتل Omm بارسلونا – اسپانیا
هتل Omm نمونه ای است از مجموعه ساختار و ویژگی های ازتفکرات جدید ساخته شده در شهر مشهور بارسلونا می باشد ، و همینطور یک مجموعه از هنر معماری و طراحی است که بسوی نوآوری وگذر زمان از تفکرات سنتی میباشد . نمای متمایل شده ی این بنا بسوی محوری خاص برای کم کردن دید مستقیم به ترافیک و شلوغی و از همه مهم تر دید داشتن به بنای تاریخی و قدیمی شهر بارسلونا یعنی Passeig de Gràciمی باشد . ساخت نمای این مجموعه از ورقه های سنگ مرمرو سنگ آهک های با کیفیت بسیار بالا می باشد .
یک سری از مکان های موج دار مورد علاقه و چشمه های کار شده در این ورقه فلزی گرفته شده از دینامیک جنبشی و دگرگونی .قالب ها از مبدا سنگ نما به صورت ایستاده و پایه خارج از روی دیوار در آسودگی و موج دار بودن گل پیچک یا پرده ای می مانند سنگ های curtain نیز باعث ایجاد حالت اکوستیکی شده و مانع از ورود صدا ی ناشی از شلوغی به فضای داخلی هتل میشود .
مهمترین نمای خارجی هتل اوه امم (Omm) بارسلونا را که مشاهده می کنید چالش اصلی من را با تفکرات این معمار مواجه می کند! نمایی که مشاهده می کنید به عنوان یک پوسته نا متقارن و موج دار می تواند زیبا و جدید تلقی گردد اما هنگامی که در بطن قضیه وارد می شویم می بینم که همان نتیجه گیری اول و دوم رعایت نشده است . این نما با سنگ مرمری فرمی است که پاسخگوی نمای اصلی یک هتل نخواهد بود و بیشتر به مسئله اول اشاره دارد که : عملکرد فدای فرم شده است ! اما برای نقد صحیح تر از گفته های معمار این بنا استفاده میکنیم ؛ Juli Capella در یکی از دفاعیاتش در استفاده از این فرم اشاره کرده است که جداره های بیرون آمده برای جلوگیری از نویز و نوفه های ترافیکی خیابان منتهی به این هتل هست ؟! اگر به عکس زیر توجه کنید و با آگاهی به اینکه سایت این هتل در یک منطقه نسبتا شلوغ شهری است پس گریز از نوفه راه حل این معضل نیست اما این زبانه های بیرون آمده هم با توجه به حرکت ماشین ها در این خیابان هم مشکلی را حل نمی کند
جولی کاپولا به منظره قسمتی از هتل ( شاید طبقات سوم و چهارم )به بافت قدیمی شهر و یک اثر تاریخی که در عکس پایین مشاهده می کنید اشاره دارد که معتقد است این بنا کششی به سمت این view ایجاد کرده است که متاسفانه این فرضیه هم با توجه به زوایای گردش این دیواره ها نتوانسته است این امر را میسر سازد و تنها در سویت های بالا ممکن است زوایای پرسپکتیوی ناقصی ایجاد کرده است و حتی نتیجه گیری دوم را نقض می کند ( داشتن تنها یک منظره ) که هر چند به نظر حقیر میشد یا ایجاد چند حفره هندسی در انتهای دیواره ی بالکن ها دید به قسمت دیگر ساختمان را مهیا ساخت و همچنین به سبک تر کردن بنا نیز بیانجامد
اما سومین ایرادی که برای این بنا وارد است و متاسفانه در بسیاری از هتل های ایران هم مشاهده می شود نبودن دعوت کنندگی مناسب به این بناهای جذب توریسم است که شاید یکی از مهمترین رکن ها در طراحی هتل باشد ! ورودی این بنا به هیچ و جه تعریف نشده است و در صورتی که کنسول بیرون آمده و آن گلدان را حذف کنیم متاسفانه ورودی برای این پروژه دیگر باقی نمی ماند و به بیان دیگر هویت خود را از دست می دهد که شاید می شد با ایجاد یک المان قوی تر در ورودی و متمایز ساختن در رنگ یا جنس مصالح در دیواره بنا و ایجاد سنگفرشی متفاوت با دیگر قسمت ها پیاده رو آن را شاخص تر کرد
اما در طراحی داخلی بنا سندرا تاروالا و ایزابل لوپز موفق تر بودند استفاده از نور طبیعی و هدایت شده و هدفمند ( پنجره های سقفی ) و ترکیب آن با نور مصنوعی و متمرکز – تنالیته های رنگ مناسب در فضاهای رستوران و کافی شاپ – چیدمان های مناسب مبلمان در اتاق ها و فضاهای عمومی – پویا کردن فضای پشت بام – استفاده از گیاهان مناسب در شکل دهی و شاداب تر کردن فضا – احیا و نمایش از معماری آسیایی به کمک المان هایی از آن معماری ها و چندین نکته دیگر … که می تواند درسی باشد برای طراحان معماری داخلی که این روزها کپی برداری از ژورنال های خارجی بخش عمده ایی از قوه فعال خلاقیت آنها شده است
